Modernismevariasjonar

Arrangøren tilgjev meg sikkert at eg innleiingsvis røpar at kritikarlaget har utfordra meg på min humoristiske sans. Det er nemleg slik at eg for noen år tilbake ytra noen ord i media om at det var for lite humor i norsk litteraturkritikk. Og det er det jo. Dermed ikkje sagt at mangel på humor er den einaste mangelen som kan vere verd å snakke om, så eg har raskt måtta erkjenne at det kan vere hensiktsmessig å inkludere fleire aspekt. Her er det ikkje berre å setje i gang og gjere seg meir eller mindre lystig over for eksempel norsk modernismeforståing, innafor eller utanfor tradisjonen etter Knut Hamsun (slik eg spontant fekk lyst å gjere), men heller ta utfordringa frå kritikarlaget på ein meir forpliktande måte. Dermed har innfallsvinkelen delvis blitt ein annan.

LES RESTEN AV FØREDRAGET PÅ PDF VEDLAGT.